Outback volgende dagen..
Door: maarten
13 Februari 2019 | Australië, Adelaide
Donderdag 10 Januari
de 2e dag
Na best kort te hebben geslapen, want je moet er aan wennen om weinig te kunnen draaien in die swag, wat wind en slapen in de buitenlucht doe je ook niet dagelijks voor je plezier :p
Werden we gewekt rond 5 uur. Het was nog pikkedonker, pakten alle spullen snel in om te kunnen vertrekken. Het plan was om een hike te gaan doen van 12km! lijkt weinig, als je denkt dat je 'loopt'.. Nou uiteindelijk zaten we over de rotsblokken te klimmen en te klauteren, maar het uitzicht was het meer dan waard! Het gevoel dat je het hebt gered met je groep geeft een heerlijke voldoening.
Wij stonden bovenaan de top en Tim vertelde ons dat duizenden jaren geleden dit deel en het deel aan de andere kant, ik gok de afstand op 5/8 kilometer(?) aan elkaar waren, als een soort brug/boog.. Je kan het niet beseffen hoe dat eruit zou hebben moeten zien.
En dan nog de weg terug wat gevaarlijker is, uitglijden gebeurd snel en je knieën krijgen aardig wat te voorduren, maar niemand gewond geraakt gelukkig!
Na veel rijden kwamen we uit bij een pub. En ja, hier startte onze traditie om aan het einde van het lange rijden naar een pub te gaan voor wat bier, wat een zwaar leven hebben we ook!
De volgende dagen ben ik niet zeker van in welke volgorde het precies was, maar dat maakt niet uit. Ik heb de ervaring, foto's en de tekst type ik nu verder ;)
In een van deze dagen kwamen we aan in een stadje dat Varine heet, is genoemd naar Farine, wat italiaans is voor 'bloem'. Het idee was om hier dat hier te gaan kweken en oogsten, helaas is dat geen succes geworden en is er weinig van over. Wat er wel nog is is een verlaten treinstation met een watertoren.
Natuurlijk luister je naar je ouders en doe je geen gekke dingen.. Zoals op het verlaten en rottend brugdeel lopen waar rails liepen, ik kreeg beetje klamme handjes dus maakte snel wat foto's en liep maar terug voordat het fout ging.
De watertoren stond al schever dan de toren van Pisa, dus echt lang daar staan? Nope, mijn onderbuik gevoel zorgde ervoor dat ik binnen enkele minuten weer op de grond stond. Ook was de trap daarboven al erg aan het roesten, en had het gevoel dat ik op een mijnenveld liep zo voorzichtig moest ik lopen.
Dinsdag 15 januari; geen idee welke klein stadje, maar wat ik wel weet is dat het zo ontzettend heet was, dat zelfs het asfalt begon te zweten of smelten, ik bleef daar aan vastplakken met mijn teenslippers!!
Woensdag 16 januari
Na een lange nacht van mieren kruipend over je heen werd je wakker en gingen we naar een view-point, tegenover de uluru rock om daar de zonsopgang te zien, samen met tientallen Aziaten natuurlijk.
Wij hadden het wel goed geregeld om ontbijt en koffie mee te nemen in een box, en je zag ze kijken van; Huh hoe hebben zij dat gedaan! hehe
Na de opgang gingen we naar de Kings Canyons, weer ff een ''kleine'' hike doen, wederom enorm mooi om te zien, je beseft je op dat moment hoe klein wij eigenlijk zijn als mens.
Tim gaf hier nog een leuke tip, om op de afgrond te liggen (waar het wel stevig was) met je voeten/benen omhoog en vervolgens je handen in de lucht gooien! Dat gaf een kick alsof je een vrije val maakt. Sorry mam & pap XXX
Deels op de terugweg zag je de bussen van AATKING al rijden en kon je tientallen onervaren hikers al verwachten, enorm warme kleding aan, en poehh ook geen tempo dr in, maja dat is beter dan met een segway langs de uluro rock te gaan ;). Al kijken deze mensen je raar aan met je stoffige kleding, (waarschijnlijk stonken we ook nog) maar wij hadden niet kleding dat nog zo wit was alsof het nieuw is. Tjah ik kan zo verder gaan, maar ik weet wel dat wij de échte outback hebben meegemaakt en niet alles op een resort hebben doorgebracht :)
Hierna zochten wij wat verkoeling en ging onze tocht door naar Curting Springs (of deels terug) naar de pub wat is gevestig naast een boerderij van meneer of sir word hij zelfs genoemd; Peter Severin, een levende legende van 91 jaar. Hij werd misschien wat dover en slechter ter been, maar dat hiel hem niet tegen over de geweldige verhalen die hij kon vertellen, en humor is hij in die tijd niet kwijt geraakt! Op zijn 24e raakte hij blind aan 1 oog en is samen met zijn vrouw een boerderij in de middle of F... nowhere! Nu enorm uitgebreid als je de foto's van vroeger zag. Hij zit er al 63 jaar en werkte door tot zijn 85e.
Ik zal nooit vergeten hoe hij over het water en droogte vertelde. Hij heeft daar 9 jaar zonder een druppel regen gezeten! 9 jaar dat is absurd. Thuis doe je de kraan open en het loopt onbeperkt door, en alles drinkbaar. Water waarmee je kookt, wast, drinkt .. alles
Op zulke plekken leer en zie je pas hoe kostbaar water eigenlijk is. Mr. Severin kon mooi vertellen dat het zelfs kostbaarder en duurder is dan bezine, je kan het niet geloven
de 2e dag
Na best kort te hebben geslapen, want je moet er aan wennen om weinig te kunnen draaien in die swag, wat wind en slapen in de buitenlucht doe je ook niet dagelijks voor je plezier :p
Werden we gewekt rond 5 uur. Het was nog pikkedonker, pakten alle spullen snel in om te kunnen vertrekken. Het plan was om een hike te gaan doen van 12km! lijkt weinig, als je denkt dat je 'loopt'.. Nou uiteindelijk zaten we over de rotsblokken te klimmen en te klauteren, maar het uitzicht was het meer dan waard! Het gevoel dat je het hebt gered met je groep geeft een heerlijke voldoening.
Wij stonden bovenaan de top en Tim vertelde ons dat duizenden jaren geleden dit deel en het deel aan de andere kant, ik gok de afstand op 5/8 kilometer(?) aan elkaar waren, als een soort brug/boog.. Je kan het niet beseffen hoe dat eruit zou hebben moeten zien.
En dan nog de weg terug wat gevaarlijker is, uitglijden gebeurd snel en je knieën krijgen aardig wat te voorduren, maar niemand gewond geraakt gelukkig!
Na veel rijden kwamen we uit bij een pub. En ja, hier startte onze traditie om aan het einde van het lange rijden naar een pub te gaan voor wat bier, wat een zwaar leven hebben we ook!
De volgende dagen ben ik niet zeker van in welke volgorde het precies was, maar dat maakt niet uit. Ik heb de ervaring, foto's en de tekst type ik nu verder ;)
In een van deze dagen kwamen we aan in een stadje dat Varine heet, is genoemd naar Farine, wat italiaans is voor 'bloem'. Het idee was om hier dat hier te gaan kweken en oogsten, helaas is dat geen succes geworden en is er weinig van over. Wat er wel nog is is een verlaten treinstation met een watertoren.
Natuurlijk luister je naar je ouders en doe je geen gekke dingen.. Zoals op het verlaten en rottend brugdeel lopen waar rails liepen, ik kreeg beetje klamme handjes dus maakte snel wat foto's en liep maar terug voordat het fout ging.
De watertoren stond al schever dan de toren van Pisa, dus echt lang daar staan? Nope, mijn onderbuik gevoel zorgde ervoor dat ik binnen enkele minuten weer op de grond stond. Ook was de trap daarboven al erg aan het roesten, en had het gevoel dat ik op een mijnenveld liep zo voorzichtig moest ik lopen.
Dinsdag 15 januari; geen idee welke klein stadje, maar wat ik wel weet is dat het zo ontzettend heet was, dat zelfs het asfalt begon te zweten of smelten, ik bleef daar aan vastplakken met mijn teenslippers!!
Woensdag 16 januari
Na een lange nacht van mieren kruipend over je heen werd je wakker en gingen we naar een view-point, tegenover de uluru rock om daar de zonsopgang te zien, samen met tientallen Aziaten natuurlijk.
Wij hadden het wel goed geregeld om ontbijt en koffie mee te nemen in een box, en je zag ze kijken van; Huh hoe hebben zij dat gedaan! hehe
Na de opgang gingen we naar de Kings Canyons, weer ff een ''kleine'' hike doen, wederom enorm mooi om te zien, je beseft je op dat moment hoe klein wij eigenlijk zijn als mens.
Tim gaf hier nog een leuke tip, om op de afgrond te liggen (waar het wel stevig was) met je voeten/benen omhoog en vervolgens je handen in de lucht gooien! Dat gaf een kick alsof je een vrije val maakt. Sorry mam & pap XXX
Deels op de terugweg zag je de bussen van AATKING al rijden en kon je tientallen onervaren hikers al verwachten, enorm warme kleding aan, en poehh ook geen tempo dr in, maja dat is beter dan met een segway langs de uluro rock te gaan ;). Al kijken deze mensen je raar aan met je stoffige kleding, (waarschijnlijk stonken we ook nog) maar wij hadden niet kleding dat nog zo wit was alsof het nieuw is. Tjah ik kan zo verder gaan, maar ik weet wel dat wij de échte outback hebben meegemaakt en niet alles op een resort hebben doorgebracht :)
Hierna zochten wij wat verkoeling en ging onze tocht door naar Curting Springs (of deels terug) naar de pub wat is gevestig naast een boerderij van meneer of sir word hij zelfs genoemd; Peter Severin, een levende legende van 91 jaar. Hij werd misschien wat dover en slechter ter been, maar dat hiel hem niet tegen over de geweldige verhalen die hij kon vertellen, en humor is hij in die tijd niet kwijt geraakt! Op zijn 24e raakte hij blind aan 1 oog en is samen met zijn vrouw een boerderij in de middle of F... nowhere! Nu enorm uitgebreid als je de foto's van vroeger zag. Hij zit er al 63 jaar en werkte door tot zijn 85e.
Ik zal nooit vergeten hoe hij over het water en droogte vertelde. Hij heeft daar 9 jaar zonder een druppel regen gezeten! 9 jaar dat is absurd. Thuis doe je de kraan open en het loopt onbeperkt door, en alles drinkbaar. Water waarmee je kookt, wast, drinkt .. alles
Op zulke plekken leer en zie je pas hoe kostbaar water eigenlijk is. Mr. Severin kon mooi vertellen dat het zelfs kostbaarder en duurder is dan bezine, je kan het niet geloven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
